“Kiedy Robert Lewandowski zdobył bramkę w drugiej minucie meczu, byłem przekonany że odpadniemy. Rzadko Portugalczycy wychodzą zwycięsko z pojedynków, w których nie prowadzą, a Polacy wyglądali lepiej. Nawet po wyrównaniu Renato Sanchesa nie czułem się pewniejszy” – wspomina EURO 2016 Nathan Motz, współautor książki “Trzynasty Rozdział”, która zabiera nas w podróż przez ostatnie pięćdziesięciolecie Seleção.
Macie już dosyć futbolu reprezentacyjnego na najbliższe dwa lata? My też. Nasyciliśmy się i z nieukrywanymi nadziejami czekamy na występ Polaków na mundialu w Rosji.
Mistrzostwa Europy skończyły się zwycięstwem Portugalii. Dla wielu – niezasłużonym i szczęśliwym. Niektórym wydaje się, że aby odbierać złoty medal z podniesioną głową, trzeba ogrywać faworytów kilkoma golami, a najlepiej bez zająknięcia i choćby jednej chwili słabości. Cristiano miał swój upragniony festiwal, przy czym tym razem sceną nie było boisko…
Cristiano nie mógł pomóc swojej drużynie, mimo tego Portugalia zdołała pokonać gospodarzy.
Często narzekamy na Portugalczyka, ale powiedzmy sobie otwarcie – bez niego po prostu byłoby nudno.
Ile to już razy zaczynając tekst miałem ochotę napisać: “a nie mówiłem?”. Zawsze jednak wstrzymywałem się przed tym wiedząc, że jest wiele aspektów, o których faktycznie “nie mówiłem”. Samuel Umtiti jest jednym z nich. Wszedł, posprzątał i teraz nie trzeba już mówić, czy jest to zawodnik odpowiedni dla Barcelony. Na pewno nie trzeba?
Przed Euro 2016 i Włosi, i Polacy za cel stawiali sobie wyjście z grupy. Każdy kolejny mecz byłby dodatkowym sukcesem. Ostatecznie obie reprezentacji zamiast po czterech, odpadły po pięciu grach. Pomimo dobrych wyników, w obu kadrach da się wyczuć również spory niedosyt.
Z Belgami jest jak z wtopą przy kupnie mieszkania. Niby ładne, w dobrej okolicy, funkcjonalne, ale kiedy się bliżej przyjrzysz, to za szafą rośnie grzyb.
Tak blisko, a tak daleko, chciałoby się powiedzieć po wczorajszym meczu. Czego zabrakło Polakom do medalu Mistrzostw Europy?
Zwycięstwo Italii w 1/8 finału mistrzostw Europy było tak niespodziewane, jak i zasłużone. Włosi wybiegali i dosłownie wywalczyli ćwierćfinał.
Aktualności · Euro 2016 · La Roja
Jak oceniać pracę selekcjonera, który na osiem lat kadencji pierwsze cztery uświetnił zgarnięciem wszystkiego, co do wygrania, a w ostatnich czterech olał sprawę? Czy może nie czuł już sił do dalszych tryumfów?
Wbrew pozorom, nie będziemy dziś skupiać się na klasyce kina disneyowskiego. Choć warto, opierając się na jej tytule, potraktować występ reprezentacji Francji w spotkaniu z Irlandią.
Świętowałem. Po wygranej w ten sposób, po historycznym awansie Polaków do ćwierćfinału Euro nie dało się inaczej. Takiej radości nie doświadczyłem jeszcze nigdy w życiu.
Cóż mi jednak z racji, skoro w obliczu owych rozstrzygnięć moje uczucia są niezwykle mieszane? Śmiać tu się, czy płakać?
Chorwaci kocioł jest niezwykle pojemny, mamy w nim: najlepszą reprezentację od 1998 roku zespojoną tragediami i zwycięstwami, narodziny nowego lidera Vatreni pod nieobecność Modricia oraz wojnę domowa. Wybuchowa mieszanka.
Szwecja żegna się ze Zlatanem. No i z Euro też, przy okazji.
Po to podkreśla się, ile napastnicy ćwiczą na dodatkowych treningach strzeleckich, żeby w decydującej próbie za piłkę zabierał się stoper?
Jak co dzień wyszedłem więc na rower, choć trochę wcześniej. Wracam, a tu już reprezentacja Polski w finale Euro! Cholera, aż tak długo mnie nie było? Myślałem, że tylko godzinę. Cud.
Tej drugiej twarzy Pedrito nie znałem. Wyszło z worka szydło.
Bezbarwne trzy kolory – tak w skrócie można było określić grę Les Blues w spotkaniu ze Szwajcarią. Przyjrzyjmy się temu, który miał być głównym kreatorem tego widowiska.
Hola, ¿qué tal? #40: Sentymentalna podróż Lopeteguiego i posada na włosku19 października 2018
.Punto de vista #17: Brakujący element Athleticu – Lew na wygnaniu18 października 2018
Segunda w Ole #22: Imponujący zaciąg z Sevilli17 października 2018
#FdeJ96 – Wskrzesiciel Enrique, Krzysztof Piątek i temat Barcelony, nowe rozdanie Albicelestes16 października 2018
Nietoperz znów kąsa – Paco Alcácer, goleador we własnej osobie14 października 2018
Hola, ¿qué tal? #39: Luis Enrique nadal punktuje13 października 2018
Denisie, na ile jeszcze starczy ci cierpliwości?13 października 2018
Chłopaki też płaczą, czyli przypadek Álvaro Moraty12 października 2018
Śladami Daniego Carvajala – młodzi Hiszpanie w Niemczech11 października 2018
#FdeJ95 – Możliwy powrót Casillasa, kryzys Realu, Machín i jego sposób na sukces9 października 2018
